Verdwaald in het Geheugenpaleis

Verdwaald in het geheugenpaleis is de eerste documentaire film over leven met dementie gezien door de ogen van mensen met dementie. Ze wonen samen in een flat, onder continue begeleiding en verzorging.

Deze flat heet Iduna en is een wat ongewone leefgroep van De Bijster, een wooncentrum voor mensen met dementie in Essen, België. De acht bewoners bevinden zich in - wat wetenschappelijk geldt als - de eerste fase van de ziekte. Vlagen van luciditeit, vergetelheid en afwezigheid wisselen elkaar voortdurend af.

De film volgt de personages meer dan een jaar. Alleen zo ontdekt de kijker wie ze zijn en wie ze waren. Alleen dan wordt duidelijk hoezeer hun (zelf)bewustzijn onherroepelijk afbrokkelt en de afwezigheid het langzaam maar zeker haalt op de luciditeit.

Naar het einde van de film toe, is niets nog zoals het was. Tot op zekere hoogte is Verdwaald in het geheugenpaleis een ‘tranche de vie’, een portret van het doen en laten van een groep mensen in een bijzondere biotoop en dito toestand. De film is ook het portret van die toestand; een hardvochtige ziekte die het geheugen van de personages onomkeerbaar onteigent.

Ten slotte vertelt Verdwaald in het geheugenpaleis de gefragmenteerde levensverhalen van een aantal mensen voor wie hun ziekte het enige is wat hen samenbrengt.