Little Heaven

De kinderen die worden opgevangen in het Ethiopische weeshuis “Little Heaven” krijgen op hun dertiende jaar te horen dat ze hiv hebben.
Voor het hoofdpersonage Lydia is dit ongetwijfeld één van de meest emotionele gebeurtenissen van haar leven. Nu begrijpt ze opeens waarom ze een weeskind is, waarom ze zo vaak ziek is en naar het ziekenhuis moet, waarom de man van haar zus Betty haar niet langer in huis wou,…

Ondanks dit schrijnend nieuws wil Lydia niet bij de pakken blijven zitten. Ze wil leven en kunnen dromen. Daarom hangt ze meteen bij aankomst in het nieuwe huis haar levensmotto boven haar bed: “I want to be happy every day”.

De andere kinderen in het nieuwe weeshuis doen er alles aan om Lydia te ondersteunen. Bij vlagen lijkt het een gewone groep van jonge kinderen: ze gaan naar school, ze ravotten op de binnenplaats van het weeshuis en ze maken plezier op hun stapelbedden.

Het goede nieuws dat de beste leerlingen volgend jaar naar een betere school mogen, doet Lydia volharden.

Regisseur Lieven Corthouts woonde 2 jaar in het weeshuis “Little Heaven” en gaf het verhaal van Lydia een centrale plaats in deze documentaire.

Little Heaven is een hard en confronterend verhaal dat dankzij de energie en vitaliteit van de kinderen en hun begeleiders nooit uitzichtloos wordt.